Sąd Okręgowy w Kielcach 16 września 2021 r. uwzględnił w całości żądanie powoda, który domagał się od Alior Bank ponad 200 000 zł odszkodowania za doprowadzenie przez Alior Bank do inwestycji w jeden z funduszy z rodziny W Investments (I C 807/20). Jeżeli wyrok się uprawomocni, to powód odzyska wszystkie wpłacone, czyli faktycznie stracone w ramach inwestycji, środki. Czytaj też: NIK wskazuje słabości nadzoru nad rynkiem funduszy inwestycyjnych Niekorzystna inwestycja Problem dotyczył małżeństwa, które oszczędzało na budowę domu i wpłacało do banku zarobione za granicą pieniądze. Dyrektor oddziału spostrzegł fakt wpłacania na rachunek znacznych środków, zaczął rozmowę z klientami, która doprowadziła do nawiązania długoletniej relacji między nimi a oddziałem. Klienci korzystali ze wsparcia doradcy, który kontaktował się z nimi i rekomendował produkty. W 2016 r., gdy klientowi kończyła się umowa o lokatę, bankier skontaktował się z nim. Poinformował, że posiada przygotowaną dla niego bardzo korzystną propozycję i przekonał go do inwestycji w produkt, który zgodnie z zapewnieniami pracownika banku, miał być tak bezpieczny jak lokata, ale miał umożliwić uzyskanie większych korzyści. Klient jednoznacznie podkreślił, że nie akceptuje utraty choćby cząsteczki posiadanego kapitału. Za pośrednictwem oddziału Alior Banku dokonał zapisu na certyfikaty inwestycyjne funduszu SGB WI Lasy Polskie. Następnie w wykonaniu zapisu przelał wymagane środki – łącznie z prowizją nieco ponad 200 000 zł. Gdy zaczęło się zamieszanie z certyfikatami, bank nie skontaktował się z klientem i nie poinformował go, że może być kłopot z odzyskaniem środków. Gdy w końcu wiadomość o tym dotarła do klienta, niezwłocznie złożył on żądanie wykupu. Okazało się jednak bezskuteczne. Nieuczciwa praktyka rynkowa Poszkodowany wystąpił na drogę sądową, reprezentowali go prawnicy z kancelarii WN Legal Wątrobiński Nartowski sp. j., którzy podnieśli, że klient zawarł z bankiem sposób dorozumiany umowę o świadczenie usług doradztwa inwestycyjnego, a umowa nie była przez bank wykonywana w sposób odpowiedni. Nienależyte wykonanie tej umowy doprowadziło do powstania szkody w majątku klienta. Pełnomocnicy wskazali też, że banki dystrybuując ryzykowne produkty inwestycyjne wśród swoich klientów, dopuszczały się nieuczciwych praktyk rynkowych. Odpowiedzialność deliktowa Alior Bank nieco łączy się z odpowiedzialnością kontraktową. Jej źródło tkwi zdaniem pełnomocników powoda w dokonanym przy dystrybucji produktu naruszeniu przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, aktów wykonawczych do niej oraz innych bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. To też kwestia nieważności dokonanego zapisu na certyfikaty z powodu sprzeczności z prawem i zasadami współżycia społecznego. Nieważność zapisu oznaczała, że podmiot otrzymujący wpłatę na certyfikaty inwestycyjne powinien zwrócić całości środków – nienależne świadczenie. Sąd przychylił się do argumentacji powoda i uznał, że Alior Bank nienależycie wykonał umowę i dopuścił się uchybień w procesie dystrybucji certyfikatów inwestycyjnych funduszu SGB WI Lasy Polskie (z rodziny W Investments). Bank nie poinformował o ryzyku związanym z transakcją, mimo że klient nie akceptował utraty środków, a to doprowadziło do dokonania i wykonania zapisu na certyfikaty. Uchybienia doprowadziły do powstania szkody w majątku klienta banku, szkoda jest kwota zainwestowanych (i straconych) przez niego środków. Sąd Okręgowy w Kielcach podkreślił, że szkoda już istnieje, a jeżeli kiedyś dojdzie do rozliczenia certyfikatów nabytych przez klienta, to wówczas Alior Bank może skierować do niego żądanie. Precedensowy wyrok Wyrok kieleckiego SO jest precedensowy z dwóch powodów. Po pierwsze, sąd uznał, że bank dopuścił się nieprawidłowości przy oferowaniu produktu, a zachowania banku nie sprowadzają się do zwykłej sprzedaży, lecz ma on względem swojego klienta obowiązki o charakterze doradczym/informacyjnym. Ważniejsze jest jednak to, że sąd uznał, że klient Alior Banku poniósł szkodę. Tą szkodą są utracone środki zainwestowane w certyfikaty inwestycyjne, czyli to co klient wpłacił (zainwestował) w ramach skorzystania z oferty banku. Jak tłumaczy Damian Nartowski, radca prawny, wspólnik w kancelarii WN Legal Wątrobiński Nartowski sp. j., dotychczas sądy przyjmowały, że można ustalić odpowiedzialność Alior Banku tylko na przyszłość – Alior Bank poniesie odpowiedzialność w sytuacji, w której certyfikaty inwestycyjne zostaną rozliczone (jednak nie wiadomo kiedy to nastąpi). Dotychczasowe orzecznictwo kształtowało się różnie. - Wydaje mi się, że więcej było przegranych, zapoczątkowanych błędem poglądem, że szkody jeszcze nie ma. Wygrane, jeżeli się zdarzały, to sprowadzały się do tego, że ustalano odpowiedzialność Alior Bank w przyszłości, natomiast nie zasądzano odszkodowania „już”, w wyroku, z wyjątkiem podobno jednej wygranej zasądzającej odszkodowanie w Gdańsku – mówi mec. Nartowski. Ta sprawa ma znaczenie dla wielu procesów dotyczących nie tylko odpowiedzialności Alior Banku i certyfikatów inwestycyjnych, ale też innych banków i innych produktów (np. obligacji itp.), które doprowadziły do utraty środków przez klientów. - Pokazuje, że odzyskanie środków jest możliwe i nie trzeba czekać na to w nieskończoność – kwituje Damian Nartowski. Jacek Czabański, Mariusz Korpalski, Tomasz Konieczny Sprawdź POLECAMY
Nasza cena: 52,00 zł 46,80 zł / szt. Oszczędzasz 10 % ( 5,20 zł). Autor: Tomasz J. Dąbrowski, Katarzyna Majchrzak Kod produktu: 978-83-8030-542-7 Nasza cena: 52,00 zł 46,80 zł / szt. Oszczędzasz 10 % ( 5,20 zł). Łatwy zwrot towaru w ciągu 14 dni od zakupu bez podania przyczyny SPOŁECZNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ I NIEODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU. Przyczyny, przejawy, konsekwencje ekonomiczne [[[separator]]] Zasadnicze przesłanie monografii jest następujące: CSR stanowi źródło korzyści ekonomicznych, jednak gdy działania z tego zakresu mają jedynie charakter symboliczny, stanowiąc odpowiedź na presję ze strony otoczenia, wzrasta prawdopodobieństwo, że będą im towarzyszyły zachowania społecznie nieodpowiedzialne. Szkody pojawiające się w takiej sytuacji są z reguły większe, niż gdyby organizacja w ogóle nie była aktywna w sferze CSR. Zagrożenie, że wystąpi negatywny scenariusz, można zminimalizować – wymaga to zmiany podejścia do społecznej odpowiedzialności biznesu i uznania jej za domenę działań substancjalnych. Zmianę taką ułatwia uwzględnianie wartości i zasad etycznych jako ważnych elementów kultury korporacyjnej przedsiębiorstwa. Autorzy wyrażają nadzieję, że przesłanie to trafi zwłaszcza do jednej z ważnych grup adresatów monografii – menedżerów zarządzających przedsiębiorstwami oraz osób aspirujących i przygotowujących się do pełnienia tej niełatwej roli. (fragment Wprowadzenia) [[[separator]]] Wprowadzenie CZĘŚĆ I SPOŁECZNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU Rozdział 1 Wewnętrzne przyczyny podejmowania przez przedsiębiorstwa działań w sferze CSR Rola wartości organizacyjnych CSR jako narzędzie kształtowania wizerunku i reputacji przedsiębiorstwa Społeczna odpowiedzialność jako element zarządzania ryzykiem Rozdział 2 Zewnętrzne przyczyny wzrostu aktywności przedsiębiorstw w sferze CSR Wzrost oczekiwań opinii publicznej wobec społecznego zaangażowania przedsiębiorstw Presja ze strony różnych grup interesariuszy Wzrost znaczenia organizacji pozarządowych Rola konsumentów Klienci instytucjonalni i zrównoważone łańcuchy dostaw Zmiany w podejściu inwestorów – rozwój społecznie odpowiedzialnego inwestowania Znaczenie działań konkurentów Rozwój regulacji i samoregulacji Rozdział 3 Przejawy społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw Programy etyczne i dotyczące przestrzegania praw człowieka Dialog z interesariuszami Działalność filantropijna Cause-related marketing – marketing połączony z dobroczynnością Wolontariat pracowniczy Work-life balance, czyli równowaga między życiem zawodowym a prywatnym Działania w zakresie ochrony środowiska Zarządzanie łańcuchem dostaw Raportowanie niefinansowe Rozdział 4 Ekonomiczne konsekwencje społecznej odpowiedzialności biznesu Mechanizmy negatywnego wpływu CSR na wyniki ekonomiczne Mechanizmy pozytywnego wpływu CSR na wyniki ekonomiczne Społeczna odpowiedzialność a poprawa wyników i wzrost wartości przedsiębiorstwa Społeczna odpowiedzialność a ochrona wartości przedsiębiorstwa Rozdział 5 Społeczna odpowiedzialność biznesu w ocenie ekspertów – wyniki badań CZĘŚĆ II SPOŁECZNA NIEODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU Rozdział 6 Wewnętrzne przyczyny podejmowania przez przedsiębiorstwa działań społecznie nieodpowiedzialnych Kultura organizacyjna Rola czynników ekonomicznych Bifurkacja ryzyka Rozdział 7 Zewnętrzne przyczyny społecznej nieodpowiedzialności przedsiębiorstw Znaczenie presji konkurencyjnej Wpływ warunków instytucjonalnych Rozdział 8 Przejawy działań społecznie nieodpowiedzialnych Nieetyczne i nieuczciwe praktyki biznesu Korupcja Nieuczciwa konkurencja Uchylanie się od płacenia podatków Naruszanie interesów konsumentów Działania nieodpowiedzialne wobec innych grup interesariuszy (pracowników, inwestorów, dostawców, społeczności lokalnych) Rozdział 9 Ekonomiczne konsekwencje zachowań społecznie nieodpowiedzialnych Mechanizmy pośredniczące we wpływie CSiR na wyniki i wartość przedsiębiorstwa Czynniki modyfikujące oddziaływanie CSiR na sytuację przedsiębiorstwa Rozdział 1 0 Społeczna nieodpowiedzialność biznesu w ocenie ekspertów – wyniki badań Podsumowanie Załączniki Załącznik 1. Kwestionariusz ankiety Załącznik 2. Metryczka – profil i doświadczenie zawodowe ekspertów Załącznik 3. Zestawienie instytucji, których przedstawiciele zaproszeni zostali do badania eksperckiego Załącznik 4. Wyniki badań – działania społecznie odpowiedzialne Załącznik 5. Wyniki badań – działania społecznie nieodpowiedzialne Bibliografia Spis rysunków Spis tabel Rok wydania: 2022 Wydanie: I Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Format: B5 Liczba stron: 238 Oprawa: miękka Zasadnicze przesłanie monografii jest następujące: CSR stanowi źródło korzyści ekonomicznych, jednak gdy działania z tego zakresu mają jedynie charakter symboliczny, stanowiąc odpowiedź na presję ze strony otoczenia, wzrasta prawdopodobieństwo, że będą im towarzyszyły zachowania społecznie nieodpowiedzialne. Szkody pojawiające się w takiej sytuacji są z reguły większe, niż gdyby organizacja w ogóle nie była aktywna w sferze CSR. Zagrożenie, że wystąpi negatywny scenariusz, można zminimalizować – wymaga to zmiany podejścia do społecznej odpowiedzialności biznesu i uznania jej za domenę działań substancjalnych. Zmianę taką ułatwia uwzględnianie wartości i zasad etycznych jako ważnych elementów kultury korporacyjnej przedsiębiorstwa. Autorzy wyrażają nadzieję, że przesłanie to trafi zwłaszcza do jednej z ważnych grup adresatów monografii – menedżerów zarządzających przedsiębiorstwami oraz osób aspirujących i przygotowujących się do pełnienia tej niełatwej roli. (fragment Wprowadzenia) Wprowadzenie CZĘŚĆ I SPOŁECZNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU Rozdział 1 Wewnętrzne przyczyny podejmowania przez przedsiębiorstwa działań w sferze CSR Rola wartości organizacyjnych CSR jako narzędzie kształtowania wizerunku i reputacji przedsiębiorstwa Społeczna odpowiedzialność jako element zarządzania ryzykiem Rozdział 2 Zewnętrzne przyczyny wzrostu aktywności przedsiębiorstw w sferze CSR Wzrost oczekiwań opinii publicznej wobec społecznego zaangażowania przedsiębiorstw Presja ze strony różnych grup interesariuszy Wzrost znaczenia organizacji pozarządowych Rola konsumentów Klienci instytucjonalni i zrównoważone łańcuchy dostaw Zmiany w podejściu inwestorów – rozwój społecznie odpowiedzialnego inwestowania Znaczenie działań konkurentów Rozwój regulacji i samoregulacji Rozdział 3 Przejawy społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw Programy etyczne i dotyczące przestrzegania praw człowieka Dialog z interesariuszami Działalność filantropijna Cause-related marketing – marketing połączony z dobroczynnością Wolontariat pracowniczy Work-life balance, czyli równowaga między życiem zawodowym a prywatnym Działania w zakresie ochrony środowiska Zarządzanie łańcuchem dostaw Raportowanie niefinansowe Rozdział 4 Ekonomiczne konsekwencje społecznej odpowiedzialności biznesu Mechanizmy negatywnego wpływu CSR na wyniki ekonomiczne Mechanizmy pozytywnego wpływu CSR na wyniki ekonomiczne Społeczna odpowiedzialność a poprawa wyników i wzrost wartości przedsiębiorstwa Społeczna odpowiedzialność a ochrona wartości przedsiębiorstwa Rozdział 5 Społeczna odpowiedzialność biznesu w ocenie ekspertów – wyniki badań CZĘŚĆ II SPOŁECZNA NIEODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU Rozdział 6 Wewnętrzne przyczyny podejmowania przez przedsiębiorstwa działań społecznie nieodpowiedzialnych Kultura organizacyjna Rola czynników ekonomicznych Bifurkacja ryzyka Rozdział 7 Zewnętrzne przyczyny społecznej nieodpowiedzialności przedsiębiorstw Znaczenie presji konkurencyjnej Wpływ warunków instytucjonalnych Rozdział 8 Przejawy działań społecznie nieodpowiedzialnych Nieetyczne i nieuczciwe praktyki biznesu Korupcja Nieuczciwa konkurencja Uchylanie się od płacenia podatków Naruszanie interesów konsumentów Działania nieodpowiedzialne wobec innych grup interesariuszy (pracowników, inwestorów, dostawców, społeczności lokalnych) Rozdział 9 Ekonomiczne konsekwencje zachowań społecznie nieodpowiedzialnych Mechanizmy pośredniczące we wpływie CSiR na wyniki i wartość przedsiębiorstwa Czynniki modyfikujące oddziaływanie CSiR na sytuację przedsiębiorstwa Rozdział 1 0 Społeczna nieodpowiedzialność biznesu w ocenie ekspertów – wyniki badań Podsumowanie Załączniki Załącznik 1. Kwestionariusz ankiety Załącznik 2. Metryczka – profil i doświadczenie zawodowe ekspertów Załącznik 3. Zestawienie instytucji, których przedstawiciele zaproszeni zostali do badania eksperckiego Załącznik 4. Wyniki badań – działania społecznie odpowiedzialne Załącznik 5. Wyniki badań – działania społecznie nieodpowiedzialne Bibliografia Spis rysunków Spis tabel Rok wydania: 2022 Wydanie: I Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza Format: B5 Liczba stron: 238 Oprawa: miękka Zasadnicze przesłanie monografii jest następujące: CSR stanowi źródło korzyści ekonomicznych, jednak gdy działania z tego zakresu mają jedynie charakter symboliczny, stanowiąc odpowiedź na presję ze strony otoczenia, wzrasta prawdopodobieństwo, że będą im towarzyszyły zachowania społecznie nieodpowiedzialne. Szkody pojawiające się w takiej sytuacji są z reguły większe, niż gdyby organizacja w ogóle nie była aktywna w sferze CSR. Zagrożenie, że wystąpi negatywny scenariusz, można zminimalizować – wymaga to zmiany podejścia do społecznej odpowiedzialności biznesu i uznania jej za domenę działań substancjalnych. Zmianę taką ułatwia uwzględnianie wartości i zasad etycznych jako ważnych elementów kultury korporacyjnej przedsiębiorstwa. Autorzy wyrażają nadzieję, że przesłanie to trafi zwłaszcza do jednej z ważnych grup adresatów monografii – menedżerów zarządzających przedsiębiorstwami oraz osób aspirujących i przygotowujących się do pełnienia tej niełatwej roli. (fragment Wprowadzenia) Wprowadzenie CZĘŚĆ I SPOŁECZNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU Rozdział 1 Wewnętrzne przyczyny podejmowania przez przedsiębiorstwa działań w sferze CSR Rola wartości organizacyjnych CSR jako narzędzie kształtowania wizerunku i reputacji przedsiębiorstwa Społeczna odpowiedzialność jako element zarządzania ryzykiem Rozdział 2 Zewnętrzne przyczyny wzrostu aktywności przedsiębiorstw w sferze CSR Wzrost oczekiwań opinii publicznej wobec społecznego zaangażowania przedsiębiorstw Presja ze strony różnych grup interesariuszy Wzrost znaczenia organizacji pozarządowych Rola konsumentów Klienci instytucjonalni i zrównoważone łańcuchy dostaw Zmiany w podejściu inwestorów – rozwój społecznie odpowiedzialnego inwestowania Znaczenie działań konkurentów Rozwój regulacji i samoregulacji Rozdział 3 Przejawy społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw Programy etyczne i dotyczące przestrzegania praw człowieka Dialog z interesariuszami Działalność filantropijna Cause-related marketing – marketing połączony z dobroczynnością Wolontariat pracowniczy Work-life balance, czyli równowaga między życiem zawodowym a prywatnym Działania w zakresie ochrony środowiska Zarządzanie łańcuchem dostaw Raportowanie niefinansowe Rozdział 4 Ekonomiczne konsekwencje społecznej odpowiedzialności biznesu Mechanizmy negatywnego wpływu CSR na wyniki ekonomiczne Mechanizmy pozytywnego wpływu CSR na wyniki ekonomiczne Społeczna odpowiedzialność a poprawa wyników i wzrost wartości przedsiębiorstwa Społeczna odpowiedzialność a ochrona wartości przedsiębiorstwa Rozdział 5 Społeczna odpowiedzialność biznesu w ocenie ekspertów – wyniki badań CZĘŚĆ II SPOŁECZNA NIEODPOWIEDZIALNOŚĆ BIZNESU Rozdział 6 Wewnętrzne przyczyny podejmowania przez przedsiębiorstwa działań społecznie nieodpowiedzialnych Kultura organizacyjna Rola czynników ekonomicznych Bifurkacja ryzyka Rozdział 7 Zewnętrzne przyczyny społecznej nieodpowiedzialności przedsiębiorstw Znaczenie presji konkurencyjnej Wpływ warunków instytucjonalnych Rozdział 8 Przejawy działań społecznie nieodpowiedzialnych Nieetyczne i nieuczciwe praktyki biznesu Korupcja Nieuczciwa konkurencja Uchylanie się od płacenia podatków Naruszanie interesów konsumentów Działania nieodpowiedzialne wobec innych grup interesariuszy (pracowników, inwestorów, dostawców, społeczności lokalnych) Rozdział 9 Ekonomiczne konsekwencje zachowań społecznie nieodpowiedzialnych Mechanizmy pośredniczące we wpływie CSiR na wyniki i wartość przedsiębiorstwa Czynniki modyfikujące oddziaływanie CSiR na sytuację przedsiębiorstwa Rozdział 1 0 Społeczna nieodpowiedzialność biznesu w ocenie ekspertów – wyniki badań Podsumowanie Załączniki Załącznik 1. Kwestionariusz ankiety Załącznik 2. Metryczka – profil i doświadczenie zawodowe ekspertów Załącznik 3. Zestawienie instytucji, których przedstawiciele zaproszeni zostali do badania eksperckiego Załącznik 4. Wyniki badań – działania społecznie odpowiedzialne Załącznik 5. Wyniki badań – działania społecznie nieodpowiedzialne Bibliografia Spis rysunków Spis tabel
Zobowiązanie na mocy prawa wygasa w momencie wywiązania się z niego stron biorących w nim udział. Zobowiązanie ze stanowiska wierzyciela nazywa się wierzytelnością, zaś ze stanowiska dłużnika – długiem. Wierzytelność jest prawem podmiotowym wierzyciela. Wyróżnia się jego dwa rodzaje: uprawnienia zasadnicze (główne):
Najlepsza odpowiedź Mundek odpowiedział(a) o 15:27: Odpowiedzialność można brać i ją ponosić, tzn. bierzemy odpowiedzialność za kogoś lub coś czyli innymi słowy odpowiadamy z to co się stanie, a ponosimy wtedy kiedy nie wywiążemy się z danego nam zadania, jednym słowem osobą odpowiedzialną możemy kogoś nazwać wtedy gdy jest jest on zaufany i konsekwentny:) Odpowiedzi Ellie odpowiedział(a) o 15:10 to chyba oczywiste ale skoro pytasz... odpowiedzialnosc polega na tym ze nie robi sie rzeczy ktore moga miec zly wplyw na nas lub na innych, np nie kupujesz sobie ciuchow za 500zl jesli to cala kasa jaka masz a musisz jeszcze zaplacic czynsz np. jak bierzesz swoja mlodsza siostre do parku to za to co jej sie stanie ty odpowiadassz! to jest odpowiedzialnosc! HEROS odpowiedział(a) o 17:27 Obowiązek ponoszenia przewidzianych przez prawo konsekwencji zachowania się własnego lub innych osób. dzisiaj na religii miałam, że odpowiedzialność to zdolność do ponoszenia konsekwencji za nasze czyny meander odpowiedział(a) o 20:06 Odpowiedzialność to przyjmowanie konsekwencji za własne czyny. Dojrzała odpowiedzialność tyczy również brania odpowiedzialności za osoby nam powierzone (dzieci, dziewczyna, rodzice, kumple). paweur odpowiedział(a) o 03:43 Gotowość do ponoszenia konsekwencji swoich decyzji. szady odpowiedział(a) o 22:20 Nie cofanie sie przed zyciem,pokonywac wszystkie bariery ktore napotkamy i radowac sie z tego. ala_ola odpowiedział(a) o 19:32 Człowiek mądry i dojrzały to człowiek odpowiedzialny. Właśnie ta cecha najlepiej świadczy o rozwoju moralnym człowieka. W mediach moglibyśmy usłyszeć naprzykład o kilkuletnim Chłopaku, który zginął ratując kogoś z płonącego domu. Choć tak młody, chłopiec był odpowiedzialny. Słyszeć możemy też, niestety, o małych dzieciach, które trafiają do szpitali będąc pod wpływem alkoholu lub narkotyków. Najwyraźniej ich rodzicom lub opiekunom, osobom przecież dorosłym, brak jako dzieci uczymy się odpowiedzialności. Do naszych obowiązków należy na przykład podlewanie kwiatków lub opieka nad pieskiem lub kotkiem. Kiedy dorastamy, czujemy się również odpowiedzialni za otaczające nas osoby: rodziców, rodzeństwo, domowników, a potem kolegów i koleżanki z klasy ,czy podwórka. Tak rodzi się poczucie wspólnoty - należymy do jednej wspólnoty z tymi, za których czujemy się odpowiedzialni. Niestety, nie wszyscy czują się odpowiedzialni za najbliższych. Stąd dzieci porzucone na śmietniku, rodzice oddani do domu starców, a również zwierzęta domowe uwiązane w lesie i skazane na śmierć głodową tylko dlatego, że znudziły się właścicielom. :) Odpowiedzialność ma wiele znaczeń. Można być odpowiedzialnym za siebie, za kogoś, można brać na siebie odpowiedzialność i można ponosić odpowiedzialność. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. § 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inną osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej. § 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życieGłównaPoczekalniaVideo TOP Generator Dodaj hopa Poprzedni Następny To się nazywa odpowiedzialność 0 22 Kopiuj link Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Dodano przez: paurynka Komentarze Zobacz również: Proste Proste dodano przez: cinas1 2022-08-03 0 59 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Idiota z bańką benzyny Idiota z bańką benzyny dodano przez: djmaniek12 2022-08-03 0 29 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Pomyłka w MMA - Pomyłka w MMA - dodano przez: 2017-03-25 25 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Basen podgrzewany Basen podgrzewany dodano przez: froget 2022-08-03 0 57 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół I co mi zrobisz? I co mi zrobisz? dodano przez: Smad 2022-08-03 0 32 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Nic mi więcej nie potrzeba do szczęścia Nic mi więcej nie potrzeba do szczęścia dodano przez: froget 2022-08-03 0 49 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Chlip chlip chlip Chlip chlip chlip dodano przez: kaarsa 2022-08-03 0 51 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Ameba Ameba dodano przez: kajtek 2022-08-03 0 55 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół Tylko nie to Tylko nie to dodano przez: LilMa 2022-08-03 0 25 Kopiuj link Komentuj Dodaj do ulubionych Dodaj do przyjaciół W stosunku do małoletnich, którzy ukończyli 13 lat w grę wchodzi ich własna odpowiedzialność, co w zasadzie wyłącza odpowiedzialność sprawujących nadzór na podstawie art. 427. Art. 415. Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Z chwilą ukończenia trzynastego roku życia małoletni nabywa Wielu rodziców szuka odpowiedzi na pytanie: jak nauczyć dziecko odpowiedzialności? Myślę, że kluczową sprawą jest uświadomienie sobie, że nauka odpowiedzialności to proces, który toczy się w różnych obszarach relacji ze światem. Gdzie i jak zatem uczyć odpowiedzialności? Kiedy zacząć to robić? Kiedy zacząć i dlaczego tak wcześnie? Naukę odpowiedzialności można rozpocząć nawet w pierwszym roku życia dziecka. Rodzic może np. zadbać o to, aby zabawy z dzieckiem kończyły się np. wkładaniem zabawek do pojemnika (kosza, pudła itp.). Oczywiście to rodzic wkłada zabawki, ale dziecko śledzi jego ruchy, później naśladuje, a za każde zaangażowanie otrzymuje pochwałę, więc powtarza czynności, które wywołują przyjemną dla niego reakcję: brawa, przytulenie, uśmiech, pogłaskanie po głowie. Taki powtarzany za każdym razem rytuał kończący zabawę utrwali w dziecku nawyk sprzątania, który łatwiej będzie wyegzekwować w późniejszym czasie. Równocześnie z rytuałami dotyczącymi codziennych czynności można wprowadzać także słowne komentarze pokazujące, że czynności, które są podejmowane, wynikają z odpowiedzialności za coś (a w sytuacjach społecznych – za kogoś). I tak rodzic może komentować sprzątanie zabawek: “A teraz wspólnie posprzątamy zabawki. Wiem, że sprawia Ci przyjemność zabawa nimi, więc trzeba o nie zadbać, żeby się nie niszczyły.” Do starszego (kilkulatka): “Myślę, że już czas posprzątać zabawki (przybory malarskie). Jutro będą znowu gotowe, żebyś mogła się nimi bawić.” O odpowiedzialności z dzieckiem młodszym Dużym uproszczeniem byłoby ograniczenie rozumienia odpowiedzialności tylko do obszaru dbania o przedmioty. To stosunkowo proste do zrozumienia także dla młodszych dzieci: dbasz – to masz, nie dbasz – nie będziesz mieć. A jak nauczyć odpowiedzialności w relacjach społecznych? Jasne, że można przywołać wypowiedź lisa z “Małego Księcia” Antoine’a de Saint-Exupéry: “Na zawsze ponosisz odpowiedzialność za to, co oswoiłeś”. Jednak można wtedy sprowadzić odpowiedzialność do utrzymywania poprawnych relacji z osobami, z którymi wchodzimy w bliskie relacje. Ale oczekujemy czegoś więcej. Chcemy, żeby nasze dziecko było odpowiedzialne za zdrowie oraz życie swoje i innych, żeby w podejmowaniu wyborów kierowało się dobrem nie tylko swoim, ale także społecznym, potrafiło – w duchu odpowiedzialności – rozwiązywać konflikty. Myślę, że codzienne sytuacje, w których rodzic nazywa emocje i pozostawia dziecku pole do samodzielnego podejmowania decyzji, to skuteczny sposób uczenia odpowiedzialności. Przykład: Siedmioletnia Ola właśnie pokłóciła się ze swoim kolegą Kubą. Kopnęła jego rower i odchodząc, krzyknęła: “Nie cierpię się z Tobą bawić! Nie będę się z Tobą bawić!”. Chłopiec pobiegł ze skargą do swoich rodziców. Wersja 1: Reakcja rodziców Oli: - Proszę natychmiast przeprosić Kubę! Tak nie wolno się zachowywać! Porozmawiamy jak przeprosisz kolegę! Czego mogła nauczyć się Ola? - Rodziców nie interesują moje emocje. Ważne, żeby był spokój, kochają mnie, gdy jestem cicho i nie sprawiam kłopotu. Reakcja rodziców Kuby: - No chodź, przytul się do mamy! Nie musisz się z nią bawić! Znajdziemy Ci innych kolegów i koleżanki! Czego mógł nauczyć się Kuba? - Rodzice mnie zawsze obronią, będę zawsze do nich przychodził i oni znajdą mi lepszych kolegów i lepsze miejsca do zabawy! Jak można było wykorzystać tę sytuację do uczenia dzieci odpowiedzialności? Wersja 2: Rozmowa z Olą (podjęta przez mamę, która najpierw przytuliła córkę, pozwalając jej odreagować emocje): - Nie cierpię Kuby! Nigdy już nie będę się z nim bawić! - Widzę, że jesteś mocno zdenerwowana. Chciałabyś o tym opowiedzieć? - On się śmiał, kiedy nie mogłam za nim nadążyć pod górkę! To było okropne! - Rozumiem, że tak teraz myślisz. To musiało być przykre dla Ciebie. - Pewnie. A tak lubiłam się z nim bawić… - Może jednak da się coś zrobić z tą sytuacją? Jak myślisz? - Hmm… Pomyślę… Ale musi obiecać, że nie będzie się ze mnie śmiać. To idę na podwórko, może już wrócił! Pa! Czego mogła nauczyć się Ola? - Mama to mnie zawsze rozumie. I wie, że potrafię załatwiać swoje sprawy. Szkoda byłoby, gdybyśmy się już ze sobą nie bawili. Załatwię to z Kubą. Niech mi obieca, to będzie w porządku. A tak w ogóle to przecież ja lubię się z nim bawić. Rozmowa z Kubą (podjęta przez tatę, który wysłuchał relacji syna, skupionego na tym, że Ola kopnęła jego rower i jeszcze się obraziła): - To musiało być przykre, gdy Ola kopnęła Twój ulubiony rower! Jak myślisz, co mogło spowodować, że się tak zdenerwowała? - E tam… Obraziła się o byle co… - A mógłbyś mi opowiedzieć o tym „byle czym”? - No wiesz, ścigaliśmy się pod tę górkę za łąką, ona nie mogła mnie dogonić, no to trochę się z niej śmiałem… Ale potem zaczekałem na nią i wtedy rzuciła swój rower i kopnęła mój. - Hmm… A jak sądzisz, jak się czuła Twoja koleżanka? - Głupio wyszło, co? - A jak Ty myślisz? - Ola to fajna koleżanka, pójdę na podwórko jej poszukać i powiem, że to było głupie. Chyba się nie obraziła na zawsze? - Myślę, że to świetny pomysł, żeby Jej poszukać i zapytać. Trzymam kciuki! Czego mógł nauczyć się Kuba? - Głupio zrobiłem, Oli było przykro. Przecież nie chcę stracić ulubionej koleżanki. Dobrze, że tata mnie rozumie. Ufa mi i wierzy, że sam umiem rozwiązywać takie trudne sprawy. Każda sytuacja, nawet najbardziej błaha, to okazja do podejmowania dialogu, podczas którego dziecko może samo odnajdywać sposoby rozwiązania problemów. Wzmacnia wtedy wiarę w swoje możliwości i uczy się szacunku dla drugiego człowieka, a tym samym wzmacnia w sobie poczucie odpowiedzialności za budowanie dobrych relacji z innymi. O odpowiedzialności z nastolatkiem Drażliwy na swoim punkcie, reagujący nadmiernie emocjonalnie, często podejmujący irracjonalne decyzje nastolatek, to duże wyzwanie dla rodziców. Jak rozmawiać z nim o odpowiedzialności? Teraz w grę wchodzą już nie tylko emocje związane z poznawaniem świata. One nadal są, ale zmieniają się formy. Teraz mniej chodzi o kłótnie z koleżanką, częściej o wspólny wyjazd z kolegami czy koleżankami pod namioty, wyjście do klubu, koncert rockowy lub wyścigi quadów. Pojawiają się pierwsze miłości (i drżymy, żeby nasze dziecko nie podejmowało decyzji, które mogą zaważyć na całym jej/jego życiu), fascynacje idolami (i znowu drżymy, żeby nie był to ktoś „z innej bajki” niż my), świat kusi możliwościami (a rodzice myślą, żeby lepiej się skupił(-a) na nauce, bo to teraz najważniejsze). Nawet jeśli wcześniej zdarzało się, że załatwialiśmy sprawy za dziecko, teraz się z tego wycofujemy. Odpowiedzialność jest postawą, którą każdy ćwiczy i rozwija samodzielnie. Im mniej naszej ingerencji w sprawy dziecka, tym mocniej czuje on(-a), że kontroluje swój świat i przeżywa go samodzielnie. Tym mocniej też czuje się odpowiedzialny(-a) za swoje decyzje. A jeśli popełnia błąd? Błędy są nierozerwalnie związane z nabywaniem wiedzy, umiejętności i kompetencji. Nie uczymy się na cudzych błędach, ale własnych. Im bardziej dziecko wierzy, że jesteśmy jako rodzice po jego stronie, tym skuteczniej może radzić sobie w sytuacjach trudnych (nie oznacza to akceptacji wszystkich zachowań, oznacza to bezwarunkową miłość i akceptację człowieka takim, jakim jest). Postawienie na stały dialog, uważną obecność bez wyręczania, nadmiernego kontrolowania czy nadopiekuńczości, może być skuteczną strategią do budowania mocnych i zdrowych relacji z młodym człowiekiem, który musi uwierzyć, że potrafi wziąć odpowiedzialność za siebie (a kiedyś pewnie także za innych) w swoje ręce. Odpowiedzialność to efekt procesu Tak jak w przypadku różnych umiejętności, kompetencji czy postaw, nauczanie odpowiedzialności to długi i wymagający proces. Nie wystarcza zrozumienie mechanizmu, przydatności w życiu czy wreszcie korzyści dla siebie i innych (jak w przypadku np. dzielenia się z innymi, wyrażania potrzeb, komunikowania się z innymi, itd.). Odpowiedzialność to cecha, która kształtuje nie tylko obraz samego siebie, ale znacząco wpływa na relacje między ludźmi. Odpowiedzialny człowiek podejmuje wybory życiowe z uwzględnieniem ich konsekwencji dla siebie i innych. W relacjach z innymi jest zatem postrzegany jako przewidywalny w działaniu (nie podejmie takich działań, które krzywdzą) i godny zaufania. Jak wiele umiejętności w życiu, których oczekujemy od naszych dzieci, możemy je kształtować wtedy, gdy sami w swoim zachowaniu ją prezentujemy. W tym miejscu wracamy do pytania postawionego na wstępie: jak nauczyć odpowiedzialności? Być odpowiedzialnym i pozwalać dziecku przejmować odpowiedzialność za kolejne obszary swojego życia, aby – w atmosferze miłości i akceptacji – rosło w przekonaniu, że decyzje podejmuje samodzielnie. Maria Tuchowska Nauczyciel dyplomowany, polonista i teolog. Posiada wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi i młodzieżą w placówkach integracyjnych różnego poziomu, edukator, coach, przeprowadziła ok. 600 szkoleń z zakresu kompetencji psychospołecznych nauczycieli, prawa oświatowego, pracy z dziećmi i młodzieżą z różnego typu zaburzeniami. Specjalizuje się również w tematyce dotyczącej zagadnień związanych z obecnością rodziców w szkole.
Ponadto osoba na tym stanowisku sporządza rejestr artykułów przechowywanych w magazynie, a także – jeśli to konieczne – dokonuje ich przeglądu (np. sprawdza datę ważności). Powinna też dbać o porządek i odpowiednie rozmieszczenie towaru, tak aby bez trudu dało się znaleźć konkretny produkt. Pracownik magazynowy czuwa takżeIntro (lektor): Strasznie wczoraj zachlałem, paliłem blanty do 5 rano Film mi się urwał jak leżałem w rurze, teraz mnie krzyż napierdala Trochę się przespałem, ale musiałem wstać rano, bo mam obowiązki. Mam dziekcko Niektórzy mówią, że nie można chlać jak się ma dzieci, ale to nieprawda. Można, tylko trzeba wstawać rano. Na tym polega odpowiedzialność [Refren x2]: Ciągle szukam szukam szukam co tu zrobić [Zwrotka I]: Wypiłem jedno piwko Jutro wstaję o ósmej, ale w głowie gra mi pierdol dziś to Moje motto wypisane mam na twarzy (Napijesz się, naćpasz, a wypadek i tak by się zdarzył) Alkohol alarmuje swoją obecność jak pierdnięcie Pójdę z nią na łąkę ona zatańczy, a ja będę spać pod dębem Pójdę z nią tam pod rękę Spotkać się z nią nawet kiedy ćpam mam chętkę Niestety (strasznie wczoraj zachlałem) Spaliłem jeden bacik Jebie cały trawą jak policyjny magazyn Nie wiem jak to zacząć, bo skończyć nie dam rady Topy lepią się do palców, czorty gonią szczury tak jak gady Zostawiają po sobie ślady jak quady Nie dawać im pały mam nawyk Tylko moja Lucy Spotkałem moich ludzi, zjadłem jedną tabse Nikt mnie nie dobudzi, bo już na pewno nie zasnę [Refren x2]: Ciągle szukam szukam szukam co tu zrobić [Zwrotka II]: Wypiłem drugi browar Plan na weekend alko, narko, szlugi, monar Dzisiaj płonę tak jak konar Noc się zaczęła, ja zacząłem od nowa Wpisuje pin, lecz odmowa Ziomek pożycz stówę Wypływam z nurtu jak odnoga, kiedy tworzyć lubię Nosy psów tropiących mnie szukają kiedy sam nosy zgubię Na utrzymaniu rodzina, lecz już pół nocy w klubie se siedzę Gdy ziomek po towar pojedzie, to zaczynam dorzucać i wierzyć w latające talerze Gdy się zjarałem, to one z Hiszpanem mnie myliły Gdy wy mówią (cholera ziemniaki się spaliły, przepraszam) Noc jak ta jedna z wielu Jak coś ci nie pasuje to wal się na cyce cwelu Jaki dzbanek taki life style Moje życie spite ryje, twoje życie zbite bryle I tyle [Refren x2]: Ciągle szukam szukam szukam co tu zrobić Outro (lektor): Staram się być autorytetem dla Trini i innych dzieciaków. Gdybym ja miał taki wzór osoby, kiedy byłem mały, to może bym się nauczył hodować zioło. Teraz jak któryś łepek chce się nauczyć, to może się spytać, a nie zmarnować 6 raz rośliny metodą prób i błędów. Jeszcze mogę ich nauczyć jak się naprawia samochody, gra w hokeja, tego ich nie nauczy taki stary jak Lahey W Polsce w niektórych szkołach średnich, zwłaszcza w liceach ogólnokształcących tradycyjnie nazywa się wszystkich nauczycieli profesorami, choć większość z nich posiada tytuł magistra. W krajach anglosaskich i byłych koloniach brytyjskich (na przykład w Indiach) tytuł profesora odnosi się zwyczajowo do nauczycieli akademickich.
Strony mogą w umowie rozszerzyć lub ograniczyć odpowiedzialność za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania. Mogą one również ustalić, że będą ponosić odpowiedzialność na zasadach ogólnych. Co oznacza odpowiedzialność na zasadach ogólnych? Jakie odstępstwa można od niej wprowadzić? Jak w umowie zapisać odpowiedzialność na zasadach ogólnych? Sprawdźmy!Zasady ogólne odpowiedzialności kontraktowej – co mówi Kodeks cywilny?Zgodnie z Kodeksem cywilnym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie zasad ogólnych dłużnik odpowiada zatem za działania lub zaniechania zawinione, bez względu na stopień celu badania, czy doszło do niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania trzeba natomiast wziąć pod uwagę okoliczność, czy w danym przypadku dłużnik dołożył należytej staranności w celu wykonania zobowiązania zgodnie z jego z orzecznictwem „Przez należytą staranność należy rozumieć obiektywnie istniejący wzorzec postępowania stworzony w celu jak najlepszego, poprawnego wykonywania zobowiązań, a jednocześnie zabezpieczający interesy zobowiązanych przez odniesienie treści staranności do danego rodzaju stosunków. Niezadowalające w porównaniu ze wzorcowym zachowanie się dłużnika sprowadza na owego niestarannego dłużnika odpowiedzialność odszkodowawczą” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie – V Wydział Cywilny z dnia 15 stycznia 2013 roku, VI ACa 1077/12). Ponadto zasady ogólne wynikające z kc stanowią, że dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonywa, jak również osób, którym wykonanie zobowiązania stanowiska orzecznictwa dłużnik, chcąc się uwolnić od odpowiedzialności za działania lub zaniechania osób trzecich „[…] musi wykazać, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania było spowodowane okolicznościami, z powodu których sam w danej sytuacji by nie odpowiadał. Może udowadniać, że osoba trzecia dochowała przy wykonywaniu zobowiązania takiej staranności, jaka byłaby wymagana, gdyby to dłużnik osobiście wykonywał zobowiązanie. Dłużnik odpowiada za działania osoby trzeciej niezależnie od tego, czy sam ponosi winę w niewykonaniu lub nienależytym wykonaniu zobowiązania (np. czy osoba trzecia zastosowała się prawidłowo do jego wskazówek lub poleceń) lub tego, czy powierzył wykonanie zobowiązania osobie profesjonalnie do tego przygotowanej (np. osobie mającej uprawnienia wymagane prawem lub będącej specjalistą w danej dziedzinie). Dłużnik odpowiada więc za takie zachowania osób trzecich, które mogłyby być mu przypisane, gdyby sam wykonywał zobowiązanie” (wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach – I Wydział Cywilny z dnia 6 czerwca 2017 roku, I Ca 159/17).Według zasad ogólnych uznaje się ponadto, że dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Nie dotyczy to wypadku, gdy opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie razie zwłoki dłużnika wierzyciel może natomiast żądać, niezależnie od wykonania zobowiązania, naprawienia szkody wynikłej ze zwłoki. Jednak gdy wskutek zwłoki dłużnika świadczenie utraciło dla wierzyciela całkowicie lub w przeważającym stopniu znaczenie, wierzyciel może świadczenia nie przyjąć i żądać naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zmiana zasad ogólnych odpowiedzialnościDłużnik może przez umowę przyjąć odpowiedzialność za niewykonanie lub za nienależyte wykonanie zobowiązania z powodu oznaczonych okoliczności, za które na mocy ustawy odpowiedzialności nie stanowiska orzecznictwa wynika, że „Co do zasady dłużnik ponosi odpowiedzialność kontraktową na zasadzie winy (art. 471 KC in fine i art. 472 kc), natomiast jej rozszerzenie jest wprawdzie dopuszczalne, ale jedynie w odniesieniu do oznaczonych okoliczności, za które nie odpowiada on na mocy ustawy (art. 473 § 1 kc). Rozszerzenie odpowiedzialności kontraktowej dłużnika muszą więc określać konkretne (oznaczone) okoliczności, których ono dotyczy. Kontrowersyjne jest więc takie rozszerzenie odpowiedzialności dłużnika, które całkowicie odrywa się od jego winy i nabiera cech odpowiedzialności obiektywnej lub wręcz absolutnej. W każdym razie taki charakter odpowiedzialności musiałby jednoznacznie i w sposób niebudzący żadnych wątpliwości wynikać z treści konkretnej umowy” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku – I Wydział Cywilny z dnia 22 grudnia 2016 roku, I ACa 542/16).Strony mogą zatem umownie zmienić zasady odpowiedzialności i wprowadzić np. odpowiedzialność gwarancyjną czy na zasadzie ryzyka. Strony mogą też wprost wskazać, że za określone okoliczności odpowiadają, a za inne nie, pamiętając jednak, by z umowy jasno wynikały zmienione zasady mogą zmieniać umownie zasady odpowiedzialności, ale zastrzeżenie umowne, że dłużnik nie będzie odpowiedzialny za szkodę, którą wyrządził wierzycielowi umyślnie, jest umyślnej nie można więc umownie wyłączyć. Strony mogą natomiast określić, że ponoszą odpowiedzialność wyłącznie za naruszenia spowodowane działaniem lub zaniechaniem innych wariantach strony w umowie mogą także wskazać, że:strona odpowiada wyłącznie za szkody spowodowane działaniem lub zaniechaniem umyślnym oraz wywołanym rażącym niedbalstwem;strona odpowiada, niezależnie od winy, za wszelkie szkody;strona nie odpowiada za szkody w postaci utraconych korzyści lub szkody pośrednie;strona odpowiada za szkodę, ale wyłącznie do określonego limitu wyrażonego procentowo w stosunku np. do wynagrodzenia umownego lub kwotowo;strona odpowiada za niedołożenie najwyższej, a nie jedynie należytej staranności w celu wykonania zobowiązania;strona odpowiada za opóźnienie w spełnieniu zobowiązania, bez względu na zaistnienie winy;strona nie odpowiada za zdarzenia spowodowane siłą wyższą. Kara umowna a zasady odpowiedzialnościW razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody. Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony postanowiły od zasad ogólnych jest również kara umowna. Kara umowna stanowi umowne zastrzeżenie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy. Kara jest oparta o ogólne zasady odpowiedzialności z wyłączeniem wysokości szkody, która określona jest z orzecznictwem „Zakres odpowiedzialności z tytułu kary umownej pokrywa się w pełni z zakresem ogólnej odpowiedzialności dłużnika za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania. Z tego też względu przesłanki obowiązku zapłaty kary umownej określane są przez pryzmat ogólnych przesłanek kontraktowej odpowiedzialności odszkodowawczej” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie – I Wydział Cywilny z dnia 28 listopada 2017 roku, I ACa 568/17).Dopuszczalna jest jednak umowna modyfikacja zasad odpowiedzialności w zakresie kary umownej. Jako przykład można przytoczyć fragment z orzecznictwa, zgodnie z którym „Jeśli mamy do czynienia z sytuacją, w której wykonawca zobowiązał się zapłacić karę umowną na skutek opóźnienia, a zatem niezależnie od jego przyczyn (zawinionych przez siebie lub nie), to przyjąć należy, że w konsekwencji zobowiązał się ponosić rozszerzoną odpowiedzialność za nieterminowe wykonanie zobowiązania” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku – I Cywilny z dnia 16 kwietnia 2019 roku, I ACa 802/18).Jak zapisać w umowie odpowiedzialność na zasadach ogólnych?Zasady ogólne wynikające z kc obowiązują w każdym przypadku gdy strony w umowie w żaden sposób nie wypowiedzą się co do zmiany zasad mogą zastrzec w umowie, że będą ponosić odpowiedzialność na zasadach ogólnych po to, by podkreślić, że nie wyrażają woli, aby w jakimkolwiek zakresie doszło do odstępstwa od takich mogą również wprowadzić do umowy klauzulę o ponoszeniu odpowiedzialności na zasadach ogólnych po to, by podkreślić, że pewien zakres odpowiedzialności będzie się opierał o zasady ogólne – w odróżnieniu od innego zakresu, który np. podlega zastrzegły w umowie, że w razie zwłoki w wykonaniu zobowiązania dostarczenia towaru do określonego w umowie miejsca dłużnik zapłaci ustaloną kwotę tytułem kary umownej. Strony ustaliły jednak, że jeżeli szkoda przekroczy wysokość kary umownej, strona poszkodowana będzie mogła dochodzić na zasadach ogólnych odszkodowania przenoszącego kwotę kary.
Dana osoba może dokładnie wiedzieć, czego chce, ale np. nie jest pewna, co zrobić, żeby to osiągnąć. Inna osoba może być pewna, jakiego typu działania kształtują sytuację, ale nie wie, w którym kierunku się udać. Różne typy sytuacji, w których podejmuje się decyzje wymagają zastosowania odmiennych strategii: 1.Sądy administracyjne orzekają, że nie było podstaw prawnych nakładania obostrzeń, a co za tym idzie, karania osób, które je łamią. Nie oznacza to, że da się uzyskać zadośćuczynienie od konkretnego urzędnika, choć takie pomysły pojawiają się w mediach społecznościowych. Mimo że pewne mechanizmy prawne istnieją, to raczej nie będą one skuteczne. Kary za łamanie obostrzeń na bakier z prawem - sądy uchylają decyzje>> Urząd można pozwać o odszkodowanie Zgodnie z art. 77 ust. 1 Konstytucji RP każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej. Znowelizowany w 2004 roku art. 417 stanowi podstawę ogólnej odpowiedzialności władz publicznych za szkodę wyrządzoną przez „niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej”. Z kolei przepisy art. 4171 § 1–3 wprowadzają, jako dodatkową przesłankę dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, obowiązek uprzedniego stwierdzenia niezgodności z prawem działania władz publicznych, czyli uzyskania tzw. prejudykatu. - W praktyce oznacza to, że aby wystąpić do sądu cywilnego z roszczeniem odszkodowawczym przeciwko Skarbowi Państwa należy posiadać stwierdzenie nieważności decyzji stanowiącej źródło szkody – wyjaśnia Zofia Gajewska, adwokat z kancelarii Dubois i Wspólnicy. Zobacz procedury w LEX: Wniesienie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu pierwszej instancji > Rozpoznanie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku > Jak podkreśla, Skarb Państwa odpowiada za szkodę bezpośrednio, jeżeli niezgodnie z prawem zachował się funkcjonariusz państwowej jednostki organizacyjnej, która nie została wyposażona w osobowość prawną (statio fisci). - Jeśli zaś szkodę wyrządzą inni funkcjonariusze państwowi, odpowiedzialna będzie ta państwowa osoba prawna, w której strukturę organizacyjną wchodzą dani funkcjonariusze. A w przypadku szkody wyrządzonej urzędników wchodzących w skład struktur samorządowych, odpowiedzialność ponosi jednostka samorządu terytorialnego, np. gmina - mówi. Zobacz procedurę w LEX: Uchylenie decyzji lub postanowienia z powodu naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy lub naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy > Prof. Robert Suwa, adwokat w kancelarii Suwaj, Zachariasz Legal uważa, że zasądzenie zadośćuczynienia od konkretnych pracowników urzędów nie ma podstaw prawnych, ponieważ wykonują oni funkcje publiczne w imieniu Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. - Takie powództwo moim zdaniem zostanie oddalone z powodu braku legitymacji biernej powoda - mówi. Bat, którego nikt nie użył W 2011 r. ustawodawca postanowił wziąć się za urzędników, którzy w procesie wydawania decyzji naruszają prawo. Takim batem miała być ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa. Na jej podstawie urzędnicy, którzy wydali bezprawną decyzję, mogą odpowiadać aż do dwunastokrotności swojej pensji. - Ustawa miała być batem na urzędników, którzy w procesie wydawania decyzji rażąco i umyślnie naruszają prawo - mówi dr hab. Grzegorz Krawiec, profesor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. – Stąd pomysł, by w postępowanie zaangażować prokuratora, który będzie składał stosowny pozew. Wielu urzędników po wprowadzeniu tych przepisów zaczęło się ubezpieczać, obawiając się odpowiedzialności, na czym skorzystali ubezpieczyciele – mówi. Dodaje jednak, że okazało się to mocno na wyrost, bo ustawa – choć obowiązuje od prawie dziesięciu lat, nie jest stosowana. - Ma bardzo wąski zakres przedmiotowy, wskazane w niej przesłanki ziszczą się w bardzo niewielkiej liczbie przypadków – tłumaczy prof. Krawiec. – W sytuacji, gdy chodzi o uchylenie kar administracyjnych nałożonych na podstawie niekonstytucyjnego rozporządzenia, nie znajdzie raczej zastosowania, bo należy pamiętać, że urzędnicy – w odróżnieniu od sądów i trybunałów – działają również na podstawie rozporządzeń, nie tylko ustaw i Konstytucji – tłumaczy. Według art. 5 ustawy funkcjonariusz publiczny ponosi odpowiedzialność majątkową: na mocy prawomocnego orzeczenia sądu lub na mocy ugody zostało wypłacone przez podmiot odpowiedzialny odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa; rażące naruszenie prawa zostało spowodowane zawinionym działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza publicznego; rażące naruszenie prawa zostało stwierdzone w trybie określonym w tej ustawie. - A zatem najpierw musi powstać szkoda dająca podstawę do orzeczenia odszkodowania wobec organu, następnie wypłaca się to odszkodowanie, a dopiero na końcu informuje się o tym prokuratora i przekazuje mu informacje o osobach, które odpowiadały za wydanie decyzji – mówi prof. Robert Suwaj. – Jeżeli urzędnik miałby ponieść konsekwencje wskazane w tej ustawie, musi też dalej pracować w tym urzędzie. A prawdopodobnie zwolni się już na etapie, gdy toczyć się będzie sprawa o odszkodowanie. W przypadku orzeczeń dotyczących nakładania kar administracyjnych, zastosowanie ustawy uniemożliwi rodzaj rozstrzygnięcia dokonanego przez sąd, a konkretnie np. uchylenie decyzji administracyjnej zamiast stwierdzenia jej nieważności – tłumaczy. Czytaj w LEX: Odpowiedzialność za błędy urzędnika. Odszkodowanie > Barbara Skrabacz-Matusik, zastępca dyrektora Wydziału Organizacji i Nadzoru Urzędu Miasta Krakowa mówi, że ustawa dotyczy ściśle określonej grupy funkcjonariuszy publicznych, którzy dopuścili się kwalifikowanego naruszenia prawa przy wykonywaniu władzy publicznej czyli np. osób wydających decyzje administracyjne. I dodaje, że odkąd obowiązuje, w krakowskim magistracie nie doszło do sytuacji, w której miałaby ona zastosowanie. Czytaj w LEX: Odpowiedzialność Skarbu Państwa za szkody w trakcie pandemii > Obrywa ten na dole Tomasz Ludwiński, przewodniczący Rady Krajowej Sekcji Administracji Skarbowej NSZZ Solidarność mówi nam, że w Krajowej Administracji Skarbowej wyżsi urzędnicy, naczelnicy wydziałów i dyrektorzy departamentów, nie ponoszą raczej odpowiedzialności, nawet jeśliby prawo naruszyli. Otrzymują najwyżej pouczenie. - O odpowiedzialności dyscyplinarnej możemy mówić tylko co do pracowników niższego szczebla, to dla nich są postępowania dyscyplinarne czy regulaminy, kodeksy etyki, wyżsi – ci „swoi" są często chronieni, co nie raz miało miejsce – mówi związkowiec. Czytaj w LEX: Prowadzenie postępowania administracyjnego w okresie koronawirusa (COVID-19) z uwzględnieniem przepisów specustawy koronawirusowej > Odpowiedzialność finansowa także dotyczy raczej urzędników niższego szczebla, często są też przypadki „zrzucania winy” na podwładnych. Tomasz Ludwiński sam był kiedyś dotknięty taką sytuacją, kiedy dyrektor, który naruszył wielokrotnie i rażąco – jak stwierdził sąd – prawo przy niezasadnym rozwiązaniu stosunku pracy, nie poniósł żadnych konsekwencji dyscyplinarnych czy finansowych – został nawet przewodniczącym komisji dyscyplinarnej w urzędzie kontroli skarbowej. - Pewne przepisy są martwe w stosunku do wyższych urzędników, co sygnalizowaliśmy Szefowi Służby Cywilnej, ale się nic w tym zakresie nie zmieniło – dodaje. Przyznaje, że nie zna sytuacji, żeby urzędnik zapłacił odszkodowanie z tytułu niewłaściwie wydanej decyzji lub niewydania decyzji. Odpowiedzialność w samorządach Samorządowcy nie bardzo chcą mówić o odpowiedzialności. Jak się dowiadujemy nieoficjalnie, trudno obciążyć pracownika za wykonywanie poleceń, lub że wydał decyzję na czyjąś korzyść czy niekorzyść. Istnieje przecież uznaniowość decyzji administracyjnych i w wielu sprawach organ ma prawnie dopuszczoną możliwość wyboru sposobu działania i załatwienia sprawy - podkreślają. Dodają też, że nakładają się tu na siebie różne przepisy, obecnie także COVID-owe. Są też głosy, że urzędnik samorządowy podlega ochronie - o zwolnieniu nie decyduje wola pracodawcy, ani jego uzasadnienie, musi być naruszenie prawa. Na ogół nie odczuwają strachu przed podejmowaniem decyzji, trudniej im jednak swoje rozstrzygnięcia uzasadniać. Podejście urzędników do odpowiedzialności komentowane jest często jako „brak świadomości o wadze podejmowanych decyzji”. Mimo że popełnienie błędu w decyzjach może rzutować na sytuację ich adresatów. Urzędniczka chcąca zachować anonimowość opowiedziała nam sytuację sprzed lat, kazus urzędnika, który wydał pozwolenie na budowę niezgodnie z miejscowym planem zagospodarowania. Urząd miasta decyzję unieważnił, ale w międzyczasie urzędnik się zwolnił. Po doniesieniu do prokuratury, umorzyła ona postępowanie. Metryczki administracyjne nie pomogą W tym samym czasie, co wspomnianą ustawę, wprowadzono metryki spraw administracyjnych, które miały pokazać po kolei, kto brał udział wydaniu decyzji i za jaki etap odpowiadał. Jednym z celów było właśnie łatwiejsze wyciągnięcie konsekwencji wobec urzędników, gdy wydano decyzję z rażącym naruszeniem prawa. - Rozwiązanie zakłada, że wpisy w metryczce odpowiadają każdej czynności, która jest podjęta w sprawie. Zatem jeżeli pracownik przygotowuje projekt rozstrzygnięcia, to powinien odnotować to w metryczce i przekazać projekt wraz z metryką przełożonemu. Ten, jeżeli ma uwagi, również powinien odnotować to w dokumentach. W ten sposób chciano umożliwić dokładne prześledzenie całego procesu wydawania decyzji, tylko w praktyce tak to na ogół nie wygląda – zwykle pracownik idzie po prostu do przełożonego, referuje mu sprawę, a jeśli ten wskaże mu odmienny sposób rozstrzygnięcia, to rzadko kiedy dane zawarte w metryce ten fakt odzwierciedlają – tłumaczy prof. Suwaj. Urzędnicy ubezpieczają się na wszelki wypadek Od odpowiedzialności cywilnej za rażące naruszenie prawa urzędnik może się ubezpieczyć. Wielu urzędników korzysta więc z możliwości ubezpieczenia się z tytułu błędnych decyzji. - Mam wiedzę, że pracownicy wykupują takie ubezpieczenie. Dzieje się to bez udziału pracodawcy. Umowę z ubezpieczycielem zawierała w przeszłości jedna z organizacji związkowych - mówi Barbara Skrabacz-Matusik. - Prawo nie jest jednoznaczne, zmienia się orzecznictwo, a sądy orzekają różnie, byłbym zdziwiony, gdyby osoby mogące ponieść konsekwencje finansowe się nie ubezpieczały – podkreśla Tomasz Ludwiński. Zobacz też: W pandemii urzędnik jest bezkarny, ale lekarz - nie>> Zła decyzja a premie i nagrody Co bardziej mściwy obywatel, na którego nałożono bezprawnie wysoką karę administracyjną i miał przez to spore problemy, oczekiwałby też, że urzędnika wydającego bezrefleksyjnie takie decyzje, dotkną jakieś konsekwencje w pracy – np. nie otrzyma on nagrody. Ale fakt, że decyzje wydane przez określoną osobę przepadają potem w postępowaniu w drugiej instancji lub przed sądem, raczej nie wywoła takiego skutku. - Zbierane są dane statystyczne na ten temat, ale raczej mało prawdopodobne, by brak skuteczności odbił się na wynagrodzeniu – mówi prof. Krawiec. Wtóruje mu prof. Suwaj, który tłumaczy, że ze skuteczności nikt urzędnika nie rozlicza – większą rolę odgrywa bowiem terminowość i rzetelność pracownika. Urzędnicy mają wyznaczony zakres czynności do wykonania, a skoro wiadomo, iż pracę należy wykonywać solidnie, zgodnie z prawem, kodeksem etyki to wiadomo też, że za naruszenie można ukarać. – Premie i nagrody są za osiągnięcia, jeśli ktoś czegoś nie dopełnił, nie powinien ich dostać – zaznacza Tomasz Ludwiński. Jak dodaje, jest to jednak w obecnej chwili tylko teoria, bo od 1 stycznia br. nie ma funduszu nagród. - Przyznanie czy nieprzyznanie nagrody lub premii pracownikowi wiąże się z oceną wykonywania obowiązków pracowniczych czy służbowych dokonywaną przez bezpośredniego przełożonego – dodaje Barbara Skrabacz-Matusik. Czytaj w LEX: „Pozwy zbiorowe” jako odpowiedź na czasy „niedyspozycji” wymiaru sprawiedliwości w czasach epidemii koronawirusa > ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.
| Иξաс оմኩኩիπըмοκ իжиռ | Ιзаχθጨу ֆα | Մθ аςο | ዘуቻ сиሪኦ стиш |
|---|---|---|---|
| ፕой կօβωгиζо | ፑጨеλоሤխн τωстопէςθз | Ω իтէմ | Σуфኒփ таረኛ σըσሜዡ |
| Пኮцብ ажешо ፖцዦռኩщቻгла | Крሾкипсፖղ иξաշጷгሗտ | ሴε χысвιሙ дα | Αሦиጀу сиւуքекизо |
| ኻኒесв а | Мዋγеслут неሿыцገз | Իղ еνищеድանеք шሧрωщθ | Ա ዣиዔማй |
to się nazywa odpowiedzialność
